Lente

Nieuwsbrief 63

April 2020

Beste Bezoeker,

Hierbij ontvang je de nieuwsbrief van Stichting Het Passion.

Lente in tijden van ...

De natuur barst uit haar voegen. Wat vorig jaar verdorde heeft zich in de winter vermenigvuldigd. Narcissen, blauw druifjes en de eerste stengels van augustusgeel. Elk jaar verwonder ik me over de kracht van de natuur. De natuur blijft bewegen. Nu is de mens bijna stilgelegd. Fuzzy logic, wiskundig precies, on?voorspelbaar. Ik zie en bewonder de kracht van mensen, de creativiteit en de energie om te handelen, te bestrijden, te helen, te genezen. Ook pijnlijk duidelijk is de kwetsbaarheid van de mens. Pijnlijk duidelijk is de huidhonger, gebrek aan menselijk, fysiek contact. Lewis heeft die eenzaamheid ondraaglijk goed beschreven in The Great Divorce, waar mensen zover mogelijk uit elkaar willen wonen. In deze tijd ontdekken we des te meer dat we elkaar willen horen, zien en voelen. We waarderen extra de woorden die in je oor worden gesproken. Even je gezicht zien en helaas nog geen arm om ons heen. Op Het Passion geloven we dat contact met de a(A)nder inspireert tot herstel. Voor mij is er een dimensie bijgekomen. De behoefte om vastgehouden te worden. Veel mensen met problemen in verslaving en dakloosheid zijn veelal verstoten van gezonde lichamelijke aanrakingen. In de opvang en ook op de zuidas van 020 zijn er initiatieven om aangeraakt te worden, al voor C. Hopelijk en mogelijk zal na deze tijd er een beweging gaan ontstaan waarin de kracht van de natuur en de zachtheid van het lijf wordt gevoeld.

Luuk Krol

directeur Het Passion

Het gewone leven

Het leven gaat door. Totaal anders, verstild. Geen vrijwilligers, stilte, geen afleiding, geen contact. Ter compensatie maar brood en spelen, ook een beproefd concept. 17/7 WiFi, het kastje en lekker koken voor elkaar. Met elkaar ontdekken we talenten van gasten en van begeleiders. Mooi om te zien hoe de gasten de uitdaging van meer eigen verantwoordelijkheid oppakken. Het dagprogramma gaat gewoon door. Schoonmaken, actief zijn in de werkplaats en op het erf, potje poolen, koken en 's avonds wat meer vrijheid. Als het even kan wordt er gefietst en gewandeld. Op gepaste afstand op verlaten weggetjes in de Achterhoek. En toch: ze missen jullie en toch: we missen jullie. We weten dat jullie aan ons denken en meeleven. We worden gebeld en gemaild. Dat doet ons goed in deze tijd. Willen jullie dat blijven doen? Ook voor de gasten, ook al kennen jullie ze niet en kennen ze jullie niet. Beetje afleiding, beetje liefde, beetje contact, beetje humor. Daar hebben ze, we behoefte aan.

Meriam, haar verhaal en Het Passion

19 september 2019 kwam ik aan op Het Passion vanuit Amsterdam. Ik zou 6 weken blijven, het werden uiteindelijk 3 maanden en 3 dagen.

Ik was de enige vrouwelijke gast. Na mijn intakegesprek kon ik direct mee lunchen. Er was gebed en een smakelijke broodmaaltijd. Daarna heb ik met de vrouwelijke vrijwilligsters zitten breien en knutselen; fijn om "iets" te doen te hebben (niet hoeven nadenken over mijn "oude leven", vooral dat niet!) Heerlijk was dat. Rust. Eindelijk.

Ik voelde mij direct welkom. En voor het avondeten; boontjes uit de moestuin helpen snijden! Geweldig! De mannelijke medegasten namen mij "gewoon" op in de groep, ik kwam vaak te laat de eerste week voor het ontbijt en de lunch maar ik werd al snel gerustgesteld door ze, dát hoorde erbij, en al gauw werd ik op eigen verzoek diegene die de was deed. Wasbaas! Haha. Lief en behulpzaam waren ze ook. Maar soms ook erg lastig hoor! Pfff. Eerlijk gezegd vond ik dat best eng; de énige vrouw in een groep met alléén maar mannen!? Hoe zou dat gaan? Gaandeweg (met vallen en opstaan) en
vele wijze lessen verder; " ik mag het denken, maar hoef het niet uit te spreken"! Van de begeleiding heb ik geleerd hoe om te gaan met verschillende soorten mensen en hun eigenschappen, goed of slecht. Óók heb ik veel geleerd over mijn eigen gedrag!  Élke dinsdagmiddag had ik een luisterend oor, bij de pastoor. Zijn adviezen vergeet ik nooit meer. De nacht voor mijn vertrek heb ik amper geslapen, huilend vertrok ik met een rijvrijwilliger naar De Hoop in Dordrecht.

Na een klinische opname van 12 weken had ik een overbrugging nodig voor een kleine 4 weken. Het Passion, daar ben ik nu weer! Helaas zitten we nu in de coronatijd. Ik mis de vaste vrijwilligers en hun warme inbreng maar ook de reuring die de wekelijkse wisseling van vrijwilligers met zich meebracht. Het is rustig maar dat is goed. Goed omdat wij even worden stopgezet. Een soort van bezinning. Mooi om te merken hoe wij ( de gasten en de extra inzet van de begeleiding) het ook draaiende houden; iedereen een beetje meer en plezier maken. We genieten van koken en bakken, bingo, veel bemoedigende gesprekken, het is een andere belevingswereld.  Er is verlichting.

Vóór mij was en is Het Passion een beetje een "thuis", een plek waar ik veel tranen heb gelaten, liefde en warmte heb mogen ervaren en mensen om mij heen had en heb die mij het gevoel geven dát ik er mocht en mag zijn; met al mijn gebreken. Dat is zo waardevol. God is goed. God is in Hummelo.

Meriam 50 jaar.

Van de bestuurstafel

Twee enthousiaste bestuurders mogen we verwelkomen. Na het vertrek van Esmé Wiegman (directeur Valente), nemen we afscheid van Wiko Vlasblom (bestuurder Attentzorg).

Wiko, vanaf deze plek willen we, medebestuurders, begeleiding, de vrijwilligers en de gasten je hartelijk danken voor je inzet. Je betrokkenheid, scherpte en helderheid, juist ook in ingewikkelde tijden hebben o.a. Het Passion gebracht waar het nu staat. Je glimlach vergeten we niet. Het ga je goed in je mooie werk als bestuurder van Attentzorg.

In december zijn daarvoor in de plaats benoemd: Jan de Vries (voormalig leraar biologie, directeur voorgezet onderwijs) en Pieter Foekens (oud agent, vastgoed makelaar, nu zzp-er). Beide stellen zich aan u voor.

Jan de Vries (secretaris)

'Denk niet alleen aan jezelf, maar zorg juist voor elkaar’; dit prachtige vers uit Filippenzen probeer ik in mijn leven vorm te geven. Het was de insteek in mijn werkzame leven, toen ik vanuit een ‘dienend leiderschap’ in het onderwijs werkzaam was, eerst als docent en later als schoolleider. En nu, in de gepensioneerde fase, wil ik dit waar mogelijk blijven doen. Voor mij betekent dit betrokken zijn op de meer kwetsbare kant van de samenleving. Dat uit zich voor mij o.a. in een actieve rol in mijn woonomgeving waar relatief veel ouderen wonen en het voeren van gesprekken in een landelijke telefonische hulpdienst. Vanuit een bestuurlijke rol meehelpen aan het blijvend op de kaart zetten van Het Passion, waarin mededogen met een kwetsbare doelgroep in onze ‘wegwerp’maatschappij de boventoon voert, voegt daar een mooi element aan toe.

Pieter Foekens (voorzitter) 

Sinds januari ben ik de nieuwe voorzitter van het bestuur van Het Passion. Enkele jaren geleden stond Het Passion in onze kerk op het collecterooster en zo raakte ik in contact. Het Passion spreekt mij bijzonder aan. Vanuit mijn verleden als politieagent heb ik altijd affiniteit gehad met de kwetsbare groepen in de randen van onze samenleving. Fijn dat Het Passion voor deze mensen een mooie time-out voorziening biedt zodat zij zich kunnen bezinnen op eventuele vervolgstappen die nodig zijn. Daarbij vind ik het prachtig om te zien dat de opvang wordt ondersteund door een hele grote groep vrijwilligers. Een prachtige concrete manier van naastenliefde. Ik ben blij dat ik mijn bestuurservaring voor Het Passion mag inzetten en hoop dat ik een faciliterende rol kan vervullen voor het mooie werk van Het Passion.

Website | Contact |